Zweten, zwieren en zwerven in Portugal en Zuid-Spanje

Het lijkt traditie te gaan worden… Ook deze blog schrijven we weer vanuit Breda! Deze keer teruggekomen, omdat Frank’s vader zijn heup heeft gebroken en 5 februari is geopereerd. Hij maakt het gelukkig goed!

En dat terwijl ik nog moet schrijven over dat we voor derde (maar dadelijk dus voor de VIERDE keer!!) keer op pad gaan. En we in de blog gebleven waren bij dat we voor de tweede keer vertrekken. Kunnen jullie het nog volgen? Wij ook niet 😉

Na de autopech in Oostenrijk en daarom onze (eerste!) teugkeer naar Nederland zijn we 18 dagen in Breda gebleven en toen veel leuke dingen gedaan. Op 30 september zijn we weer vertrokken en zijn we in 3 dagen naar Portugal gereden. We hebben alles binnendoor gereden, geen tolwegen. Gaat prima, maar je ziet op den duur wel sterretjes of zeg maar rondjes van de vele rotondes. Op de tweede dag ofzo zei Frank opeens heel enthousiast tijdens het rijden dat we wat te vieren hadden. Ik helemaal verbaasd, wat dan?! Frank: de 1000e rotonde! Ha, ha.

Op 3 oktober de grens naar Spanje overgestoken en dat was wel een bizarre overgang, want het was meteen veel warmer dan in Frankrijk. Zo warm zelfs dat onze navigatie, op de ipad, ermee stopte vanwege de hitte.

Op 4 oktober Portugal ingereden en meteen naar Braganca gegaan, dat plaatsje was ons aangeraden door een vriendin en bleek inderdaad een pittoresk plaatsje. En echt heel warm! Dat was toch even wennen. We moesten er zelf ook wel om lachen. We zijn daar een leuk, simpel barretje ingedoken en hebben daar wat tapas gegeten als lunch. We hadden het meteen helemaal naar ons zin. De ham die ter plaatse werd gesneden, de barman die gezellig was in al zijn schone eenvoud, alles was top. Zo ook de camping! Capo Verde, prachtig gelegen in de bossen! En zelfs een zwembad erbij! Prima douches ook nog, leuk restaurant met lekker eten. En dat voor €11/nacht. Heerlijk! Dus nog een dagje gebleven. Spelletje gedaan, het door Judih (en Bas??) zelf gemaakte memoryspel met allemaal foto’s van ons zessen (ook van hun 2 kids). Was echt super leuk om te doen. Wel jammer dat ik, Stina, glansloos had verloren…

De volgende dag naar een andere schitterend gelegen camping gegaan, Lima Escape, in Nationaal Park Pereda Geres aan de rivier de Lima. Hier hadden we het ook weer erg naar onze zin met zoveel mooie natuur, veel hoge pijnbomen, ons heen. De dag erna een prachtige wandeling dit bos gemaakt. Wel met een waardeloze afsluiting, enorm steile helling naar beneden, nauwelijks te doen.

Op 8 oktober Braga bezocht, ook weer op advies. Het beviel ons erg goed, zo reizen zonder reisgids maar steeds aan de hand van tips van vrienden. Je wordt dan echt verrast, als je je totaal niet hebt voorbereid. Braga is een barokke stad met veel kerken en leuke en hippe plekjes. En nog heerlijk onontdekt door toeristen. Echt leuk om daar rond te struinen. We hebben onszelf getrakteerd op een lunch op een gezellig terras, een tosti en biertje voor Frank, totaal €5,50! Portugal is echt goedkoop!

Hierna gingen we naar het Santuario do Bom Jesus do Monte, gelegen op een heuvel even buiten Braga. We stelden de gps in en dachten er zo makkelijk te komen. Uuuuh, nou, dat hebben we geweten! Het zal beslist wel de kortste weg zijn geweest, maar het was zeker de meest stressvolle! Zelfs voor zo’n onverschrokken chauffeur als Frank. Want jemig, wat ging die weg ontzettend steil omhoog met hele heftige haarspeldbochten. En heel smal! Er had echt geen tegenligger moeten komen. Hoe vaak wij ‘jesus’ hebben gezegd onderweg… Omkeren was al helemaal niet mogelijk en het moest ook echt in volle vaart, anders zouden we niet boven komen… Het ergste moment vond ik dat we ook nog bij een soort splitsing kwamen met een weg van rechts en ik riep tegen Frank dat hij moest stoppen, omdat ik echt niet kon zien of er iets aan kwam van rechts en Frank terug riep: kan niet en keihard door reed…. Gelukkig kwam er niks aan van rechts, anders was dat echt verkeerd afgelopen. Pfff, klokkende oksels. Eenmaal boven bleek het daar bomvol met auto’s te staan, maar we vonden gelukkig toch een plekje. De wonderen manifesteerden zich al. 😉 Het is een zeer druk bezocht bedevaartsoord, gebouwd op een maar liefst 17 terrassen, elk versierd met symbolische fonteinen, allegorische standbeelden en andere barokke decoraties met allemaal verschillende thema’s. We dalen majestueuze trappen af en dan heb je echt een schitterend uitzicht steeds. Daarna alle trappen weer terug naar boven. Onze conditietraining zit er ook meteen weer op voor die dag. Het is zeer indrukwekkend en bijzonder en een bezoek dus zeker waard. Als we terugrijden, gaat dat over een veel normalere weg, die lang niet zo steil is en veel breder. We hadden dus weer eens de verkeerde weg genomen door de gps…

We verheugen ons op een camping lekker aan zee en komen uit bij Vila do Conde in de buurt van Vila Cha. Een enorm grote camping en geen zee te zien, hoewel die er op 5 minuten lopen wel is. Allesbehalve idyllisch. Veel caravans zonder mensen, meer een soort stalling. Voor de rest een beetje woonwagenkamp gevoel. De voorzieningen zijn prima en we hebben geen zin verder te zoeken omdat de kans groot is dat alle campings zo zijn hier. Na het eten maken we nog een wandeling naar de zee en zien we veel jongeren in busjes daar verblijven, het is een populaire surfspot.

Als we weer terug op de camping komen, gaan we nog wat drinken in de bar. Daar is een feestje aan de gang waar we meteen voor worden uitgenodigd. We krijgen drankjes en allerlei lekkers en zelfs champagne. Superleuk allemaal! Het blijkt dat de eigenaars van de camping 50 jaar getrouwd zijn en een feestje geven voor het personeel, maar wij zijn ook meer dan welkom. Echt heel spontaan en hartelijk. Dus juist op die sfeerloze camping hebben we een hele leuke avond gehad, zo zie je maar weer!

De volgende dag, op 9/10, naar Porto gereden, na Lissabon de grootste stad van Portugal, 2 miljoen inwoners. Daar de auto geparkeerd, betaald parkeren, maar €5,80 voor iets van 3 uur. Wel een ingewikkelde berekening! 😉 (Zie foto rechts)
Gewoon een beetje rondgeslenterd daar. Heerlijke stad! Lekker relaxed, erg gezellig, niet bomvol toeristen. Als je niks van tevoren leest, is alles verrassend, dat is wel erg leuk aan een beetje ronddolen. En zo kwamen we op het einde in de bekendste wijk, bleek achteraf, wij hadden geen idee, de Ribeira, het oude centrum gelegen aan de rivier de Douro. Deze oudste wijk vonden we echt de allerleukste! Porto was al zo gezellig, hier is het mega gezellig! Smalle steegjes, mooie gevels, markten en natuurlijk super veel terrassen. We verklaarden Porto tot de leukste stad van Portugal. Misschien echt nog wel leuker dan Lissabon.

 

De volgende dag gingen we op zoek naar een radiator-sleuteltje. Dat viel niet mee, de maat die wij nodig hadden, hadden ze nergens. We werden steeds van de ene zaak naar de andere doorverwezen. Op een gegeven moment waren we op zoek naar de derde zaak, in een vrij rustige wijk, toen een man uit de auto stapte en vroeg of we “Leonardo” (ofzo, naam weet ik niet meer) zochten. Wij stomverbaasd! Maar ja, die zochten we dus. Die man ging voor ons uit rijden en wees de zaak van Leonardo. Hij was zeker al ingeseind door de man van de tweede zaak dat wij eraan kwamen?? En we vallen natuurlijk wel op. 😉 Afijn, helaas had ook Leonardo de sleutel niet. Toen maar Henny en Monic (de zus van Frank) gebeld, die we later zouden zien in hun huisje in Portugal, en gevraagd of zij die sleutel wilden meenemen. Mooi geregeld!

Verder gereden en heftige bosbranden gezien. Even naar staan kijken, maar snel weer doorgereden want ongelooflijk hoe snel die branden dichterbij komen, echt eng.

Op een aardige camping gestaan, van Nederlanders, Ponte das Tres Entradas.Weinig andere gasten, lekker rustig, houden we van. De volgende dag een prachtige wandeling gemaakt, door schitterende natuur.

Op 12 oktober naar Coimbra gegaan, ook al aangeraden door vrienden om te bezoeken. En terecht! We zijn er meteen, althans, door vele smalle, steile straatjes lopend, naar de hoger gelegen bekende universiteit gegaan, de oudste van Europa. Een heel fraai gebouw. We zijn er naar binnen gelopen en hebben een tijdje op de balustrade gezeten en de studenten, veelal vrouwelijke, gadegeslagen. Ik dacht nog, hier zou ik ook wel weer willen gaan studeren, wat een bijzondere omgeving! Niet voor niets is het onlangs toegevoegd op de lijst van Unesco World Heritage Site. Voor de rest vonden we het niet een erg leuke of mooie stad, maar alleen al de universiteit maakt Coimbra een bezoek waard. Ook nog een leuk horloge gekocht hier, want die ik om had bleek niet transpiratie-bestendig…

Hier stonden we op een gratis ‘campingplaats’, een enorme parkeerplaats vlakbij het centrum. Toen we aankwamen stonden er al enorm veel campers. Op zoek naar een goed plekje dus, dachten we gevonden te hebben. Er waren gelukkig ook wc’s. Kortom, we waren reuze in ons sas met zo’n gratis plek. Totdat we ’s avonds terugkwamen en de eerste teleurstelling was dat de wc’s inmiddels op slot waren. En toen we eenmaal op bed lagen kwam de volgende teleurstelling: mega herrie van skaters vlakbij. Kortom: Frank weer uit bed en Beerke maar naar een andere plek gereden, waar het rustiger was. Hoe was het ook al weer? Iets met goedkoop en duurkoop. 😉  Nou ja, da’s ook niet waar, want we hebben ook regelmatig gratis gekampeerd waar het prima was.

Op 13 oktober naar de kust gereden en als eerste Nazaré bezocht. Een leuk stadje met smalle steegjes.

 

 

 

 

Hierna naar het beroemde Obidos gegaan, ook al zo’n idyllisch plaatsje. Hier waren wel erg veel toeristen. Het bekend om het drankje Obidos dat je in een chocolade-cupje drinkt. Lekker, lekker!
Het is maar goed dat we een dagbudget hebben, anders waren we er dronken vandaag gekomen. Maar 1 slok (het is echt zo’n klein chocoladecupje) kostte €2,50, dus ja, dan houd je je toch maar in.

De volgende dag verder zuidelijk gereden. Niet zoveel campings hier in het binnenland, maar hadden er al een op gezocht. Het was even zoeken maar gevonden! En dan, tot onze stomme verbazing, gebeurt er iets wat we al die maanden dat we nu reizen nog nooit hebben meegemaakt: we worden geweigerd op die camping! Want we zijn geen camper! Nou vraag ik je. De Duitse beheerder wijst ons zonder pardon en enige uitleg de deur. De boodschap is duidelijk: ophoepelen! Zijn we mooi klaar mee, want het is inmiddels al best laat en zoals gezegd, veel campings zijn er niet. Zoeken, zoeken en dan toch weer een gevonden, dus daar dan maar naartoe. Maar die blijkt bomvol te staan met campers hutjemutje op elkaar, en lange tafels waar iedereen ‘gezellig’ aan zit. Niks voor ons, we krijgen het er Portugees benauwd van! Help, wat nu? Weer zoeken, weer wat gevonden. En hoe bijzonder is dat dan weer?! Dan komen we terecht op de mooiste camping tot nu toe: Bubulcus & Bolotas (B&B) Camping in Vimieiro, een ‘duurzame accommodatie in een ongerept mediterraan bos in Alentejo in het binnenland van zuidelijk Portugal. De gebouwen gaan op in de natuur door het gebruik van kurk en andere natuurlijke materialen’ en alles wordt natuurlijk geregeld (water en elektriciteit). En hele ruime kampeerplaatsen met een schitterend uitzicht over de vlaktes en een magnifieke sterrenhemel! We waanden ons al in Afrika. Wow, wat een super camping, we hadden hier wel een week willen verblijven! Beheerd door een Nederlander, een fysisch bouwkundige, en zijn Portugese vrouw, een bioloog. Maar we konden maar 1 nachtje blijven omdat we de volgende dag naar Monic (zus van Frank) en Henny zouden gaan die een huisje hadden gehuurd in Sao Teotino, ook superleuk natuurlijk!

De volgende dag eerst Evora bezocht, dat bekend staat als een van de mooiste steden van Portugal en ook al op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Wederom aangeraden om te bezoeken door vrienden. Het kon ons niet helemaal bekoren, maar later bleek dat we ook alle beroemde bezienswaardigheden, zoals de Sao Francisco Capella dos Ossos, met wanden en plafonds bedekt met de gebeenten van zo’n 5000 monniken, waren misgelopen. We hebben de kapel wel aan de buitenkant gezien, maar zijn niet naar binnen gegaan. Dat is dan weer een nadeel als je je niet vooraf inleest. Ook de Romeinse tempel hebben we gemist, evenals de ‘vele paleizen uit de Middeleeuwen en Renaissance’. Wat we niet gemist hebben, is een erg gezellige terras op een vredig pleintje met alleen maar Portugezen, onder de bomen. Lekker koffiegedronken met daarbij natuurlijk de beroemde Pastel de Nata. Mjammie! En we hebben best weer lekker geslenterd door de (Moorse) steegjes en langs witte huizen. Het zijn allemaal echt schattige plaatsjes hier in Portugal.

Toen doorgereden naar Monic en Henny, die bovenop een heuvel, omgeven door bossen, een huis (huisJE kan je het niet noemen) hadden gehuurd, met dus schitterend uitzicht. Lekker buiten op het terras geborreld en gegeten, top avond!

De volgende dag na een heerlijk uitgebreid ontbijt weer afscheid genomen en naar de kust van Algarve gereden. Ik wilde die beroemde kust, waar iedereen altijd op de vakantie gaat, nu ook weleens zien. Nou, ik was snel genezen! Hoog Benidorm gehalte! Lagos zou dan nog een van de leukste plaatsjes zijn en dan vonden we al vreselijk. Bomvol shoppende en etende en drinkende mensen die dat volgens ons dag in dag uit doen… Niet ons kopje thee maar ja, gelukkig is ieder mens anders.

Vlakbij Albufeira op een leuke minicamping gestaan, camping Motorhome Friends. Maar €6 en alles prima in orde. Alleen een beetje dicht bij de snelweg, dus wel herrie van auto’s en daar hebben wij een enorme hekel aan. Maar een hele leuke Nederlandse vrouw die het beheert samen met haar Portugese man. Ik heb een tijd met haar staan praten. Het is best een moeilijk leven in Portugal. Hard werken en niet veel verdienen. Ze vertelt me dat sommige mensen, onder andere een vrouw die vlakbij woont, ze wijst het huis aan, geen elektriciteit of water hebben. Bijzonder toch?

Portugal en Portugezen hebben ons hart wel gestolen. Wat een aardige mensen. Zo konden we deze camping in eerste instantie niet vinden en dan is iedereen zo enorm bereid om je te helpen met het vinden. De mensen zijn erg hulpvaardig, gastvrij en vriendelijk. En dan ook nog eens een prachtig land, met mooie natuur, gezellige, idyllische dorpjes, erg leuke terrassen overal, een schitterende kust en de zeer bezienswaardige steden Lissabon en Porto. En lekker eten!

Maar toch de grens naar Spanje over gestoken, ook al een geliefd land van ons. We verheugden ons erop om het Donaja National Park te bezoeken, dat zou ook een aanrader zijn hadden we gehoord (want ja, we lezen dus niks). En daar bleek ook nog eens een camping te zijn, ook nog op goede rij-afstand, kwam dat allemaal mooi uit. We waren helemaal blij. Maar helaas, de camping was dan weliswaar in het bos, dus wel mooi gelegen, maar was verder erg groot met weinig faciliteiten (natuurlijk wel douche en wc). En nog meer helaas, het bleek dat je helemaal niet zelfstandig het park kan verkennen! Je kan er niet zelf wandelen of doorheen rijden. Alles moet met dure excursies. Kortom: behalve de camping en de rit ernaartoe, hebben we niks van het nationale park gezien. Erg jammer! We hadden ons echt verheugd om een lekkere wandeling daar.

Maar niet getreurd, er stond al weer een volgend hoogtepunt op het programma: Cordoba! Het was niet gelukt om zo last minute kaartjes voor het Al Hambra in Granada te bemachtigen, die waren al voor de komende drie weken uitverkocht. Dan maar naar de Mezquita, de kathedraal (mezquita in Spaans voor moskee) in Cordoba, volgens veel mensen nog mooier dan het Al Hambra. We kunnen niet vergelijken, maar vonden de Mezquita in elk geval grandioos. Heel indrukwekkend, vooral natuurlijk de gebedsruimte met de 800 zuilen. Maar je blijft je ogen uitkijken als je er rondloopt. Het was behoorlijk druk maar niet hinderlijk. Nog een tijdje rondgelopen in Cordoba, een bijzonder leuke, gezellige plaats met veel pleintjes en terrassen en een relaxt sfeertje. Een heerlijke stad voor een stedentripje volgens ons.

Maar wij hadden veel zin om naar Rick en Mirjam (en Afrika😉) te gaan, dus zijn de volgende dag gewoon doorgereden. Onderweg nog gestopt bij een plek waar je flamingo’s kunt zien, had Rick ons over getipt. Die plek bleek toevalligerwijs vlakbij onze camping te zijn, bij Humilladero. We verheugden ons erop om even langs het meer met flamingo’s te rijden en er snel een blik op te werpen (te verwend, ik geef het toe). Maar Spanje is geen Afrika! Zo werkt dat niet hier. Flamingo’s betekent een enorme toeristische attractie en dus staat er een kolossaal gebouw waar je naar binnen moet en vervolgens weer naar buiten kunt gaan om vanaf een balustrade in de verte naar flamingo’s te kunnen turen. Wij dus maar weer terug naar de auto om de verrekijkers te halen, want met alleen onze (roze 😉) bril zagen we geen enkele roze vogel vanaf die afstand. Nu hebben we er dan toch een stuk of 20 gezien. Toch leuk. Ja, ook nadat je die in Afrika, zeker bij Lake Bogoria, in tien-, zo niet, honderdduizenden hebt gezien.

Hierna nog Ronda bezocht, ook al een tip van Rick en een hele goede tip! Eerst liepen we er een beetje verdwaasd rond, want wat een toeristen en (souvenir)winkeltjes, een beetje een poppenkast toch wel. Waarom moesten we hier nou eigenlijk naartoe?! En van waar al die toeristen? Maar toen opeens zagen we DE kloof! Echt heel bijzonder, dat overweldigende diepe ravijn dat je vanaf de Puente Nuevo, de monumentale brug, heel goed kunt zien, evenals de omliggende, prachtige riviervalleien. Ronda heeft nog veel meer te bieden, zoals een van de best bewaarde Moorse badhuizen in Spanje en een Moors paleis, Moorse muren en stadspoorten. Maar wij hebben ons alleen vergaapt aan de kloof, samen met honderden andere toeristen, en zijn toen snel weer verder gereden, weg uit die gekte.

                   

En toen kwamen we dan eind van de middag aan bij Rick en Mirjam, die in La Linea de Concepcion wonen, vlakbij Gibraltar. Mirjam was thuis en stond buiten op straat al te zwaaien om ons welkom te heten.  Geweldig, wat een ontvangst! Het was meteen super gezellig. Rick kwam wat later thuis van zijn werk en toen was de gezelligheid compleet. Heerlijk gegeten, zelf (door Mirjam) gemaakte tapas en tot heel laat in de nacht zitten kletsen. De volgende dag dus laat op, uitgebreid op het dakterras zitten ontbijten, met zicht op Afrika!, en toen naar Puerto Banus gereden in de cross-mini van Mirjam en daar ons vergaapt aan mega jachten, patserbakken en allerlei kakkineus volk. ’s Avonds nog heerlijk gegeten bij een leuke strandtent waar we vanuit de woning van Rick en Mirjam naartoe konden lopen. Het was 2 dagen fiesta!

Op 22 oktober naar de ferry gereden voor onze overtocht naar Marokko. Toen twee weken in Marokko rond gereden en… weer terug naar huis! Daarover in de volgende blog meer.

Ik zal even samenvatten hoe het zit met ons vertrekken en terugkeren:

18 juli tot 12 september 2017:
Polen, Baltische Staten, Slowakije, Oostenrijk.

Terug naar NL met de trein wegens autopech.

30 september tot 6 november 2017:
Frankrijk, Portugal, Spanje, Marokko.

Terug naar NL met Beer wegens overlijden vader Stina.

31 januari tot 5 februari 2018:
Frankrijk, Spanje.

Terug naar NL per vliegtuig wegens operatie (heup gebroken) vader Frank.

17 februari tot ??

 

Comments

  1. Celeste says:

    Wat een onverwachte belevenissen allemaal. Leuk om te zien en te horen wat jullie allemaal meemaken en hoe jullie het ervaren. Het zit jullie niet altijd mee deze reis. Gelukkig komen jullie wel overal geweldige mensen tegen die jullie met alle gastvrijheid en warmte ontvangen en behulpzaam zijn.
    Wens de vader van Frank maar een spoedig herstel en ik hoop dat jullie snel en met een gerust hart kunnen terugkeren naar jullie geliefde Afrika voor het vervolg van jullie reis. Veel liefs!

  2. Addie Lucieer says:

    Lieve Stina en Frank,
    Dank voor jullie nieuwe blog, tot nu toe heb ik ze allemaal gelezen , maar nog niet gereageerd(foei, hoe lui!!)Leuk om weer zoveel belevenissen van jullie te lezen, die waren een beetje op de achtergrond geraakt door alle andere gebeurtenissen. Enorm goed ook dat jullie op het laatst alles op een rijtje zetten, want ja 4 keer een vertrek en een weer thuiskomst is verwarrend. Goed dat jullie de tijd nog vinden om jullie blog bij te werken!
    Wim en ik wensen jullie toe dat jullie heel gauw aan jullie volgende , hopelijk heeeeeeeeeeeeeel
    lang stuk kunnen beginnen en kijken uit naar jullie vervolgblog,
    heel veel liefs en een prachtige verdere reis, Wim en Addie.

  3. Anneke says:

    Wat heerlijk weer om jullie avonturen te lezen. Portugal een aanrader om te gaan bezoeken lees ik zo en wat Spanje betreft veel herkenbaars en weer leuk om te herinneren wat we ook gezien hebben. Cordoba en Ronda waren zeker de moeite waard. Nu weer op naar Afrika en de nieuwe verhalen. Leuk om weer naar uit te kijken.

  4. Mirjam Bertens says:

    Heerlijk om jullie avonturen te lezen en wat een voorrecht hebben we om jullie nu voor de tweede maal hier te hebben mogen ontvangen als laatste adres voor jullie in Europa. Straks sta ik weer naar de overkant te kijken waar jullie dan ergens rondrijden. Heel veel veilige kilometers en geniet! Tot Ziens kanjers!!!

  5. Ton van Mastrigt says:

    Veel van jullie beelden zij heel herkenbaar. De foto’s van Braga, het Sanctuaria do Bom en Porto lijken zo uit onze album te zijn geplukt. Mooi om te zien dat de stadsvernieuwing bij de Eifelbrug in Porto opschiet en de kerk van Jesus do Monte uit de steigers is.
    Wisten jullie dat in de boog van de brug in Ronda een gevangenis zat. Om ruimte te maken voor de jaarlijkse schoonmaak, zo gaat het verhaal, werden de gevangenen, in de kloof gegooid.
    Ik belde onlangs met Jan. Het lijkt hem goed te gaan. Maar hij verbaast zich er nog steeds over dat een argeloos drempeltje hem na negentig jaar voor het eerst in het ziekenhuis deed belanden. Wij proberen jullie te volgen. Goede reis!

Laat een antwoord achter aan Addie Lucieer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.