De Sovjets zijn overal

Ik schrijf deze blog (en Frank plaatst er de foto’s bij en maakt er vervolgens een fraaie blog van) vanuit… Breda! Gggrrhh!! Nee, dat was geenszins gepland, maar ons Beerke begaf het in de Oostenrijkse bergen op vrijdagmiddag (Lekker handig, alles gesloten! Aaahh!!) 8 september. Dus zijn wij met de trein naar huis gegaan op maandag 11 september en moesten we nu tot morgen, 22 september, wachten voordat Beer eindelijk weer in Nederland is en aan de reparatie bij ons eigen vertrouwde garage kan worden gewerkt (medio volgende week pas waarschijnlijk…). Hopelijk zeer binnenkort weer op pad!

Goed, dan nu weer de draad van ons verslag oppikken.

Na een weekje Litouwen waren we dus in Letland. In Riga verbleven we op de city camping. Niet slecht voor een stadscamping, een half uur lopen (wel over een brug met enorm druk verkeer, vervelend lopen, maar de andere helft is door een park, wel ok juist) naar het oude centrum van Riga. Dat hebben we meteen na aankomst gedaan. In 2 uurtjes Riga al wat verkend, zo groot is het niet.

Op vrijdag 11 augustus kwamen onze vrienden uit Zweden aan met de ferry. We lieten hen weten op welk terras wij zaten en daar hebben we elkaar ontmoet om 12:00 uur. Was geweldig leuk!  We kregen ook nog eens hele leuke cadeaus: een mooie tekening van een leeuw van Fenna en een ingelijste tekening van Bram: onze Beer met ons twee erin, al zwaaiend. Verder kregen we nog een door Bram beschilderde gelukssteen en een zelf gemaakt memoryspel met allemaal foto’s van ons zessen, echt ontzettend leuk! We zijn er erg blij mee. Zo lief ook om zelfs nog cadeaus voor ons te nemen. Wij vonden het al een enorm cadeau dat ze met z’n vieren speciaal uit Zweden voor ons waren overgekomen.

We hebben eerst lekker wat geluncht en zijn toen met onze zessen door het centrum gaan wandelen. En heel veel souvenirwinkeltjes bezocht, want daar is Bram dol op. Hij mocht van ons iets uitzoeken, en dat werd een klein aapje van glas (maar Bram, die gek is van stenen, denkt dat het van barnsteen is, waar heel veel spullen van zijn gemaakt, want dat wordt hier gevonden) en een egeltje met barnstenen (?) stekeltjes.

 

Ook nog lekker gegeten met ons allen en natuurlijk hebben de heren op de verschillende terrassen (wel 4 terrassen telde Bram!) alus op, het enige Letse woord dat ze hebben leren kennen (bier dus). Onze supergezellige middag en avond afgesloten in de hotelbar van het hotel van Bas en Judith. Daarna hebben wij de taxi naar de camping genomen, was maar 6 euro, dat hadden we er graag voor over i.p.v. 45 minuten lopen….

De volgende dag afgesproken bij de markthallen, 5 grote (Zeppelin)hangars vol met etenswaren en andere spullen. Echt veel lekkere dingen en heel veel keuze, zoals vele soorten kaas en worsten. Maar ook zalige cake en chocolade. Bram en ik mochten heel veel proeven en kozen uiteindelijk voor de citroencake, die was verrukkelijk.

Daar hebben we inkopen gedaan voor de lunch en toen zijn we naar het park gelopen en hebben daar bij een speeltuintje de picknickkleedjes die Judith had mee genomen neergelegd en lekker alles (nou ja, bijna alles) opgegeten. En heerlijk verder bij gekletst. En na een laatste alus op een terras was het helaas dan toch alweer tijd om afscheid te nemen, want de Vennixjes hadden de ferry terug om 17:30 uur. Wij zijn toen terug gelopen naar de camping, waar het vlak na aankomst enorm ging onweren met harde wind erbij en zelfs hagel.

Na weer heerlijk geslapen hebben (doen we echt iedere nacht) en weer een lekker ontbijtje (ook dat doen we iedere dag 😉), zijn we naar de Jugendstilwijk in Riga gereden waar veel schitterend gerestaureerde huizen in Jugendstil stijl staan, op Wenen na het meeste aantal, door Unesco benoemd als uniek in de wereld. Wel een soort kitsch, maar toch kijk je je ogen uit! Het was wel een beetje stil en minder leuk zo zonder de fam. Vennix, echt even wennen. De gelukssteen werkte wel meteen, want ik had gepind, maar waarschijnlijk omdat er niet het gebruikelijke signaaltje werd gegeven, was ik vergeten de bankkaart uit de automaat te halen. Die werd me achterna gebracht door een jongen van een jaar of 14 die me op de schouder tikte en netjes zei: excuse me. Helemaal geweldig zeg! Wij hebben echt vaak geluk.

Vervolgens langs de kust in westelijke richting gereden en overnacht in Engure. Een fijne camping, mooi aan zee gelegen. Daar dus nog een dagje verbleven om onze eerste blog te maken, want er was zowaar ook hele goede wifi (meestal nogal een probleem).

De volgende dag naar Kolka gereden, het uiterste noordwestelijke puntje van Letland, waar de Oostzee en de Golf van Riga in elkaar overgaan. Kaap Kolka is een bijna magische plek.  Mooi daar!

Toen weer naar beneden gezakt langs de westkust en in Ventspils heel voordelig kunnen tanken: €0,83/liter! Waarschijnlijk omdat hier miljoenen liters ruwe olie uit Rusland per trein worden aangevoerd, die hier in tankers worden overgeladen om naar Rotterdam verscheept te worden. Ook nog even rondgelopen daar, het oude centrum is enorm opgeknapt en ziet er leuk uit. Ze zijn vaak erg creatief hier, huizen leuk beschilderd! Hierna naar de radiotelescoop gereden. De radiotelescoop van Ventspils (VIRAC: Ventspils International Radio Astronomy Centre) is een voormalige Sovjet radioastronomie installatie bij Irbene, 30 km ten noorden van Ventspils. De installatie werd in 1971 voor militaire doeleinden gebouwd en was geheim tot 1993. De belangrijkste doelstelling was het onderscheppen van signalen van satellieten. Na de hernieuwde onafhankelijkheid van Letland en de terugtrekking van het Sovjetleger in 1994 werd het overgenomen door de Letse Academie van Wetenschappen.  Er is een 32 meter volledig stuurbare parabolische antenne, de grootste van Noord-Europa en de zeven na grootste ter wereld! Echt imposant. Er is ook een kleinere 16 meter antenne. De combinatie van grootte en precisie maakt de grote schaal waardevol voor wetenschappers. Hebben de Russen toch ook nog iets goeds achter gelaten… De belangrijkste onderzoekthema’s zijn nu radioastronomie, astrometrie en fysica van de aarde en de zon. Er werken nu 24 medewerkers. Voordat je bij de telescoop aankomt, rijd je langs enorme flatgebouwen – waar destijds 2000 mensen woonden – die uiteraard volledig verlaten en vervallen zijn. Het geeft een grimmige, troosteloze, desolate indruk.

Al met al, in meerdere opzichten, een indrukwekkende plaats.

Verbleven in Nabite, een camping bij Kuldiga (ik weet het: lekker interessant…😉).

De volgende dag door Kuldiga gestruind, dat bekend staat als een van de mooiste dorpen van Letland en wij vonden het er ook pittoresk. De oudste gebouwen dateren uit de 17de eeuw.

Het lijkt of de tijd er heeft stil gestaan. Het is echt een heel mooi, vredig plaatsje. Je kan er ook de breedste waterval van Europa zien (250 meter), maar dat was nogal een lachertje want breed was die weliswaar, het leken bijna de Victoria Falls wel, met de nadruk op bijna want ze waren denk ik max. een meter hoog. Ook is er een indrukwekkende bakstenen brug uit 1874.

Op 17/8 kwamen we aan in Tallinn.

Ook daar op de city camping verbleven, een parkeerplaats van een sport-/expohal. Stelde dus weinig voor, maar ja, wel de dichtst bijzijnde camping van de stad, hoewel dat toch ook nog een stevig uurtje wandelen was. Je komt dan wel door een erg fraai park met mooie gebouwen en fonteinen, dus voor een stukje loopt het wel erg leuk.

 

Tallinn natuurlijk verkend, mooie plaats met prachtige gebouwen en weer bomvol terrassen en toeristen! De enorme aantallen toeristen doen wel erg afbreuk aan de sfeer van de stad. Maar toch de moeite waard.

 

 

Op 19 augustus weer verder gereden langs de noordkust van Estland in oostelijke richting, naar de Sovjet-Unie dus. Onderweg gestopt bij het landgoed van Palmse, waar we door de tuin hebben gelopen.

Nou ja, tuin, het was echt een enorm stuk bos met meertjes en al. Heel erg mooi. Het landgoed zelf niet binnen geweest, want we vermijden zo veel mogelijk entree te moeten betalen als we niet denken dat we echt iets heel moois/bijzonders/interessants missen.

Vervolgens gestopt bij Kasmu, waar de baai vol ligt met zwerfkeien, een bijzonder gezicht. Je kan zelfs helemaal over zwerfkeien naar een eilandje wandelen. Dat leek ons maar een gedoe, dus niet gedaan. Wel gewandeld door een heel mooi natuurpark waar ook veel keien lagen. Daar kwamen we twee vrouwen tegen die paddenstoelen aan het plukken waren, echt een nationale sport. Ze vertelden (1 sprak zowaar een beetje Engels) dat ze precies wisten welke paddenstoelen lekker waren of giftig. Er waren ook genoeg paddenstoelen die ze niet plukten, omdat daar weinig smaak aan zat.

 

 

Verbleven op een mooie camping bij een spahotel (camping Saka). Was wel grappig, wij gingen wat drinken in de kelder van het hotel, waar de elektriciteit uit viel. We waanden ons meteen in Afrika. 😉 Maar ze waren er daar duidelijk minder gewend aan als in Afrika, want het duurde wel bijna een uur voor er weer wat licht was. Toen we weer buiten kwamen, bleek dat het enorm had geonweerd, overal lagen enorme takken van de bomen in het rond! Wij hadden daar dus helemaal niks van mee gekregen, omdat we in die (donkere) kelder zaten! Goede timing van ons, ha, ha.

De volgende dag doorgereden naar de meest oostelijke stad, Narva. Een historische grensstad met een rijk verleden. Maar daar was niet veel van te zien. Het was een grauwe, saaie stad. Als geen andere stad in Estland heeft Narva te lijden gehad onder WOII. In 1944 werd de complete binnenstad weggevaagd door een Russisch bombardement inclusief een groot deel van de mannelijke bevolking. Na de oorlog moest Narva opnieuw worden opgebouwd en dat gebeurde op de bekende fantasieloze wijze door de Sovjets. De grens met Rusland was met slagbomen en hekken duidelijk gemarkeerd, best bizar. Het deed nogal grillig aan.

Ook bijzonder om te zien zijn de twee machtige kastelen, slechts gescheiden door een rivier, die de grens markeren tussen oost en west, tussen Rusland en Estland. Narva is echt Russisch, maar 10% spreekt Ests! Er was zowaar een Tourist Information waar ze wel een beetje schrokken van onze komst en vragen. Maar ze vertelden ons dat we een mooie wandeling langs de kade aan de rivier konden maken en dat hebben we gedaan. Erg bijzonder was die niet, behalve dat je de twee hiervoor genoemde kastelen zag. Verder weinig te zien op onze 1,5 uur durende wandeling. Typisch voorbeeld van seen it, done it en nu snel wegwezen hier.

Na het wat troosteloze Narva naar het bijna betoverende nonnenklooster in Kuremae gegaan. Dit Puhtitsaklooster is een enorm complex met een vijfkoepelige kerk en zes kleinere kerken, tal van bijgebouwen en tuinhuisjes en woningen voor de 80 Russisch-orthodoxe nonnen die hier al ruim een eeuw ongestoord – behalve dan door vele bezoekers, vooral gelovigen – leven.

 

 

De kleuren van de gebouwen zijn fris en mede daardoor heerst er een ontspannen, bijna opgewekte sfeer. Iets verderop zagen we dat mensen allemaal met lege waterflessen en jerrycans liepen (daar ook te koop) en daarmee gingen ze naar een bron om water erin te scheppen. Wij ongelovigen vonden het er niet erg fris uitzien. Mensen gingen ook een gebouw binnen waar ze volgens ons in het water konden waden. Het werd ons, als enige toeristen, niet duidelijk wat er allemaal de bedoeling van was.

Overnacht op camping Ranna aan het Peipsimeer. De eigenaresse sprak erg goed Engels en vond het helemaal geweldig dat ik hetzelfde heette als haar zus. Ik ook wel, want ik hoor mijn naam eigenlijk nooit.

Op 11/8 zijn we naar Tartu gegaan, de stad die veel Esten als de eigenlijke hoofdstad zien. Vanuit deze universiteitsstad waren destijds de eerste protestgeluiden tegen het Sovjetregime te horen. Het heeft een leuk centrum, het is echt een gezellige en ook wel mooie stad. En bijna geen toerist te bekennen, dus veel authentieker dan Tallinn.

 

We hebben hier ook nog twee nuttige dingen gedaan; naar het ziekenhuis geweest, want mijn keelpijn was nog steeds niet over (maar inmiddels al lang wel) en naar de wasserette. Daar was gelukkig een meisje dat wat Engels sprak, want de taal is overtal toch wel een probleem, zij had 9 maanden in Ierland gewoond. Het Engels was desondanks zeer beperkt, maar net voldoende om ons te kunnen vertellen wat een was draaien kostte en hoe het verder werkte.

Het was erg voordelig, die was dus, dus nog een zak vuil goed uit de auto gehaald en er 2 slingers van gemaakt (nee Chantal, niet om op te hangen 😉). We moesten het dan eigenlijk wel allemaal zelf doen, en dus ook zelf in de droger doen (na 1 uur zou de was al klaar zijn, lekker snel die professionele machines!), maar wij zijn gewoon weg gegaan, hadden geen zin om daar te zitten wachten, en we hadden het geluk dat toen we na 2 uur terugkwamen zij het al in de droger had gedaan en vervolgens in een wasmand had gegooid. Dus alleen even alles opvouwen en klaar! En dat dus sneller en goedkoper dan wassen op de camping! Helemaal top vonden wij. Blij als een kind met al die frisse kleren, ha, ha.

Het bezoek in het ziekenhuis was erg kort, de arts (assistent?) keek even in mijn keel, zij sprak een klein beetje Engels, de arts die er bij zat sprak geen woord, en zei ook dat het toch maagslijmvliesontsteking was en schreef dezelfde medicijnen voor als die ik al had. Later gemaild met onze eigen huisarts, die weliswaar met pensioen is maar ons had aangeboden vlak voor we vertrokken dat we hem altijd mochten raadplegen. Echt superfijn! Hij liet weten dat de diagnose hem juist leek, maar dat de dosering van de voorgeschreven medicijnen te laag was, dus toen de dosering verhoogd en al snel werd het echt beter. Nog een aantal keer met onze huisarts gemaild en steeds prompt antwoord gekregen die veel duidelijkheid gaf. Echt geweldig! Zeer geruststellend, ik was er heel blij mee (en Frank ook).

We wilden in Tartu ook nog graag (nou ja, graag…?)  naar het KGB museum en tijdens het wachten in het ziekenhuis had Frank ontdekt dat dat museum notabene bijna om de hoek van het ziekenhuis zou zijn! Wat een mazzel, want Tartu is echt best een grote stad. Dus wij lopen enthousiast na het doktersbezoek naar het museum, maar die was dicht helaas, want op maandag gesloten. Onvoorbereid reizen is heerlijk, maar heeft soms wat nadelen. Ik had er echt een beetje de pest in, je moet toch wel een KGB-museum hebben bezocht… Gelukkig is dat later, in Vilnius, toch gelukt.

Die avond op camping bij hotel Waide gestaan in Elva. Prima verzorgd en we hadden de hele camping voor ons zelf.

De volgende dag naar Ligatne gereden, waar we deze ‘omweg’ voor hadden gemaakt. Ca. twee weken daarvoor had de eigenaresse van een camping in die buurt ons verteld dat daar een bunker van de Sovjets te zien was. We hadden toen geen tijd om ernaar toe te gaan (ha, ha, voor het eerst dat we ergens geen tijd voor hadden, omdat we een afspraak in Riga hadden met onze vrienden uit Zweden). We kwamen rond 13:00 uur aan in Ligatne. We dachten, we rijden even naar die bunker om die dus te gaan bekijken. Maar nergens een bordje of iets te vinden van die bunker. Dus toen toch maar naar de Tourist Information. Maar goed ook, want daar kregen we te horen dat er 1x per dag een rondleiding werd gegeven en wel om 15:00 uur. Hadden wij even geluk! Een picknick plek in het park gezocht om even te lunchen, toen nog een soort historische- en natuurwandeling door het plaatsje gemaakt (gemarkeerd) en vervolgens naar de bunker gereden. Kwam dus allemaal heel mooi uit qua timing deze keer! Wel grappig als je alles op de bonnefooi doet. Soms gaat het mis (KGB-museum gesloten in Tartu) en soms gaat het net alsof je het zo gepland hebt.

Er was erg veel belangstelling voor de rondleiding, er stonden zeker 50 man te wachten. Die groep werd ongeveer in tweeën gesplitst, 1 voor de Letten en Russisch sprekenden en 1 Engelssprekende groep.

Deze geheime Sovjet bunker, die zich 9 meter onder de grond bevindt, moest tijdens de koude oorlog dienstdoen als centrale commandopost bij een eventuele nucleaire aanval. In geval van nood kon de top van de partij zich hier drie maanden schuilhouden, maar hij is nooit gebruikt. De bunker was zo geheim dat de inwoners van Ligatne tot 2003 niet van het bestaan van de bunker afwisten.

Wij kregen hier een rondleiding, van ca. 2 uur, door een nogal markante gids, die zeer goed en zelfs geaffecteerd Engels sprak. Alle ruimtes, en dat zijn er enorm veel, zijn nog onveranderd, dus je ziet het originele interieur en (communicatie)apparatuur, water-, elektriciteits- en zuurstofvoorziening, de bekende gasmaskers (ook te koop voor €6, ze hebben er nog 50.000 van!), de kantine, de toiletten (wel grappig, er werkten alleen mannen, maar er waren ook damestoiletten, want het bedrijf dat die toiletten leverde mocht niet weten waarvoor die bestemd waren). Het was een soort reis terug in de tijd. Het doet erg onwezenlijk aan. Een beetje lachwekkend ook.

Toen we weer buiten kwamen, raakten we in gesprek met een leuk Nederlands gezin dat in een huurauto door de Baltische Staten aan het rondreizen was. Ze hebben uitgebreid onze Beer bekeken, vonden het prachtig. Hun zoon van 14 (??) was een slim mannetje vonden wij, want hij zag meteen dat onze dieselcooker een plaat had die sneller warm wordt, omdat daar 3 vlammetjes bij staan en bij de andere plaat maar 2 vlammetjes. Dat is nog nooit iemand opgevallen. Best een tijd mee staan praten, dus toen nog een beetje moeten haasten om een camping te vinden.

Viel niet zo mee in deze regio. Toen toch 1 gevonden, maar die was dicht… Uiteindelijk kwamen we aan bij camping Foresteri in Madliena. Midden in de bossen gelegen, erg mooi, maar gelukkig wel een groot open veld, want ik vreesde de muggen al.

Ook daar was weer helemaal niemand. En het bleek een geweldige plek te zijn! Er was een soort buiten huiskamer, met heerlijke banken en zitjes, tafels, boekenkast, keukenspullen en al en…een geweldige vuurbak en heel veel hout. Frank ging zich meteen uitleven en maakte een heel groot vuur. Dat was zalig, want het koelde toch wel erg af ’s avonds en het hield de muggen, die er natuurlijk toch waren, weg! Lekker heel de avond bij het vuur gezeten! Het was er doodstil, top!  Voor de rest waren de voorzieningen super eenvoudig en was het er een rommeltje, maar wij vonden het de leukste camping tot nu toe. We raakten al in Afrikaanse sferen zeg maar. 😉 Helemaal happy! Maar ik denk niet dat iedereen dat gevoel zal hebben bij die camping…

De volgende dag in het zonnetje ontbeten, maar vervolgens regen, regen, regen. Erg jammer, want we reden door een prachtig gebied, het Blauwe Meren gebied van Letland, waar we graag hadden willen wandelen, en dat ook wel gedaan naar het mooiste meer, maar een stuk korter dan we bedacht hadden… Het regende echt te hard. En sinds Schotland laten we ons niet meer weerhouden erop uit te trekken vanwege regen, maar om nou uren in de plensregen te wandelen hadden we toch ook geen zin in.

Op een goedkope camping in Sudeikai overnacht (7,50 €) en ons toen een etentje buiten de deur gegund, in Ignalina, vanwege dat rotweer. Er was weinig keuze qua restaurants in de buurt, en dit zag er best aardig uit, maar we hadden de pech dat het ook gebruikt werd door voetbalfans om een wedstrijd te zien… Het werd dus niet echt een romantisch dinertje…

Maar het was best lekker en zeker voor dat geld (€17 samen, inclusief bruiswatertje en grote bier (klein kennen ze niet of ze vragen: small or men’s size? Tsja, wat kies je dan als echte vent? 😜

De volgende dag reden we Litouwen weer binnen. Maar daarover, en over Zuid-Polen, pietsie Slowakije, klein stukje Oostenrijk, tot aan de stranding zeg maar, in de volgende blog dan weer. Want wij zijn moe van het schrijven en foto’s zoeken en plaatsen en jullie vast van het lezen, ha, ha.

Pas als je alles gaat beschrijven besef je hoeveel je ziet en doet in twee weken! Dit verslag begint op 10/8 en eindigt op 23/8, dus beslaat echt maar twee weken. Het lijken wel twee maanden! Een vriendin van me vroeg onderweg nog of we ons weleens verveelden. Geen gekke vraag eigenlijk, maar ik reageerde meteen dat dat geen minuut het geval was, dat realiseerde ik me ook pas door die vraag van haar. Daar hebben we helemaal geen tijd voor, ha, ha. En toch doen we alles heel rustig aan voor ons gevoel. We slapen altijd uit, douchen ons rustig, gaan uitgebreid ontbijten, zoeken onderweg altijd een mooie plek (liefst in de natuur) om koffie te drinken en vervolgens weer om te lunchen, doen ook dat weer uitgebreid (tenzij het geen mooi weer is, dan zijn we best snel…😉), doen op ons gemak boodschappen (en dat neemt ook veel tijd in beslag, want overal moet je steeds naar alles zoeken en dan nog achter de juiste naam van een en ander komen, anders heb je karnemelk i.p.v. gewone melk bijvoorbeeld…), borrelen na aankomst op de camping, dan lekker koken, beetje bekijken wat de volgende dag willen doen of naartoe zullen rijden.

Af en toe een handwasje tussendoor of wat schoonmaken of wat onderhoud aan Beerke. Kletspraatje hier, kletspraatje daar. En natuurlijk ook heel veel lezen! Heerlijk is dat, we verslinden echt veel boeken (en de krant). En je zoekt ook veel uit over plaatsen die je bezocht hebt, de geschiedenis en achtergronden, je hebt het ook daarover met z’n twee. In die zin ook heel verrijkend. Verder uiteraard ook wat facebooken en appen. Never a dull moment zeg maar!

 

Comments

  1. Anneke says:

    Pfff, je zult blauwe vingers hebben van het typen. Maar vooruit het was thuis op de bank en dat zit toch wel comfortabel. Het was weer erg leuk om te lezen en weer mee te kunnen leven met jullie belevenissen. Ik kijk al weer uit naar de volgende blog.

  2. Hans en Gerda says:

    Leuk om weer deelgenoot te zijn van jullie reis. Wij vonden Tallinn en Riga tijdens onze Baltische cruise ook heel mooi en zeer toeristisch……maar ja, iedereen wil nu eenmaal graag al dat moois zien. We kijken uit naar jullie volgende blog.

    Familiedag was overigens geslaagd bij de Snijdertjes, jammer dat jullie niet konden komen.

  3. Henk en Hanneke says:

    Het was weer erg gezellig en leuk om te lezen. Uiteraard ook weer veel herkenbaar, op de toeristische drukte na. Scheelt dan toch of je in mei/juni gaat of in juli/augustus! Was ook de tijd van allerlei muziekuitvoeringen en festivals, waar we er dan ook enkelen van bezocht hebben. Zijn jullie ook nog zoiets tegengekomen?

    Narva was iets specialer voor ons, al vonden we dat ook een wat troosteloze stad, omdat een tante van Henk daar vandaan kwam! We zijn toen ook nog in een, heel erg sobere, kerk geweest, waar zij als kind geweest moet zijn. Een bijzondere gewaarwording.

    We kijken uit naar jullie volgende blog, maar misschien hebben we elkaar voor die tijd al weer gesproken!

  4. Addie en Wim, says:

    Fijn, eindelijk jullie blog(s) kunnen lezen,(dankzij de persoonlijke aanwijzingen van Frank) meteen ook gedaan gisteren en dan nu vandaag een nieuwe blog. Ik denk niet dat dit in dit tempo doorgaat ! De geografie van de Baltische staten zit er weer helemaal in!! Veel succes met Beer, voor jullie hoop ik dat jullie gauw verder kunnen.

  5. Emiel en Hanny says:

    Leuk om jullie bezigheden zo te volgen. Het leest als een heerlijk boek. Ben benieuwd naar de volgende blog, die vast en zeker gaat over jullie onverwachte verblijf in het prachtige Breda 😉

  6. pascale says:

    wat een prachtig verhaal weer, je reist zo met jullie mee. Nu hopen dat Beer snel uit het ziekenhuis mag en jullie samen weer op pad kunnen voor de volgende avonturen en wij weer mooie verhalen mogen lezen (wellicht n idee om het tzt eens uit te brengen in een avonturen Beer-verhaal)😂

    voor nu dikke kus en we spreken elkaar voor jullie vertrekken.

    💋💋💋💋💋💋❤️❤️👌🍷

  7. Celeste says:

    Zitten jullie nu te klagen over wachten op de garage…. hahaha dat zal straks wel anders zijn. Zelf improviseren in plaats van lekker op de bank hangen en de garage het werk laten doen. Afijn die relaxmodus geldt duidelijk niet wanneer jullie op NL bodem zijn. Wat is er mis met erop uit in eigen stad? Hopelijk kunnen jullie er snel weer verder trekken.

  8. Geert says:

    Boeiend verhaal weer: complimenten met jullie literaire talent!
    Ik vroeg me af, of de campings het Oosten ook bepaalde voorzieningen hebben, zoals aansluiting voor electriciteit, toilet-afvoer en wateraansluiting.
    Of is het meer met de wc-rol onder de arm naar het toiletgebouw?
    Ook niks mis mee, overigens. In Afrika ben je ws al blij met een goed uitgerust toilet gebouw?
    Ben ook benieuwd of er Wifi is in Oost-Europa en tzt in Afrika? Mooi weer is trouwens ook nooit weg en daar kun je ook blij mee zijn.
    Hartelijke groeten, pas goed op je gezondheid en die van Beertje!
    Geert.

    1. Stina says:

      Salam Geert! Sorry voor het late antwoord, we waren te druk met reizen. 😉 Erg leuk dat je weer reageert. De campings in de Baltische Staten en Polen en Slowakije hebben weinig voorzieningen. Wel meestal electriciteitsaansluiting. Soms ook wateraansluiting. Meestal is er wel wc papier. Maar de sanitaire voorzieningen zijn erg eenvoudig en vaak ook onpraktisch, bijv. geen haken of iets anders om je kleding of handdoek op te hangen of je toilettas ergens te laten.
      Hier in Afrika is het idd. allemaal nog een stuk soberder en is vooral de hygiene een probleem… schoonmaken is niet de hobby vd campingsbeheerders (heb ooit bij mensen thuis gelogeerd en daar was alles brand schoon!) zullen we maar zeggen. En wc papier is er nooit. Wifi is er soms op campings, soms gratis, soms betaald. Soms is er ook stads-wifi en wifi bij restaurants. Over het algemeen denk ik dat we in 75% van de situaties wel wifi hadden. In Marokko waar we nu een week zitten zijn we nog nergens wifi tegen gekomen, maar we hebben zelf een mifi (mobiel wifi apparaatje) waar we een Marokko internetkaart in doen en dan dus bijna overal alsnog wifi hebben.
      Als je meer vragen hebt, horen we het graag, leuk! En zullen we sneller antwoorden. 😉

      Hartelijke groet uit Cala Iris, vlakbij Al Hoceima aan de noordkust van Marokko,
      Frank en Stineke

  9. Judith says:

    Ha!
    Wat een geweldige reis en mooie belevenissen! Echt super!
    We vonden t ook helemaal top dat we samen in Riga konden zijn!
    Was super en heel bijzonder😊 !
    Wel wat pech dat Beerke even wat rust nodig had, maar volgens mij had de gelukssteen van Bram toch gewerkt, jullie konden zo toch ook nog even vele vrienden en familie in nederland bezoeken wat natuurlijk ook heel fijn is👍!
    Goed dat Beerke weer op en top is!
    Hele fijne reis en… op naar nieuw avontuur!!! Een hele dikke kram van ons allemaal👨‍👨‍👧‍👦😘🍀☀️

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.