Op 9 februari laten we Gambia achter ons en steken we weer (want Gambia wordt omgeven door Senegal, dus zowel in het noorden, oosten als zuiden is er een grens met Senegal) de grens over naar Zuid-Senegal, naar de prachtige Casamance provincie, de groene regio met veel waters in Senegal waar een groot deel van inwoners zelfstandig wil worden, dus vaak ongeregeldheden hier. We rijden door naar de voor ons bekende kustplaats Abene en verblijven vier nachten bij Little Baobab, waar we in juni 2018 ook enkele nachten hebben gestaan, zeer naar onze zin. Khadi, de eigenaar, is blij ons …
Een maand van feestvreugde en verbijstering
Afijn, traditiegetrouw lopen we weer mega achter… Bijna drie maanden zelfs. Tsja, we hebben het ook zo druk. Met ontbijten, koffiezetten, inkopen doen (dat is serieus altijd best een karwei, want daar hebben ze wel tomaten, maar geen aardappels, dus zoeken naar aardappels, en hier hebben ze wel uien maar voor de rest niks, dus weer verder zoeken enz.), en vooral met heel veel kijken en beleven. En vervolgens al die nieuwe indrukken en ervaringen dan weer delen en bespreken met elkaar en/of zelf verwerken. En slapen duurt ook zomaar 12 uur, want ja, zoals gezegd, een drukke dag gehad. …
Kleine Stina en andere mooie mensen
We willen jullie graag allemaal hele fijne feestdagen wensen en een prachtig 2019 vol geluk, liefde, gezondheid, warmte, vrolijkheid en vele gezellige momenten! Liefs, Frank en Stina We kunnen natuurlijk niet onze reis hervatten (op 9 januari a.s.) zonder ons reisverslag van ons vorige deel, in de eerste helft van dit jaar, te hebben afgerond. Dus maar weer eens in de iPad geklommen… hoewel het de Fernweh wel vergroot. We waren in onze vorige blog verbleven dat we net in Gambia waren aangekomen, op 1 juni. De volgende dag hebben we op een terras een luxe cappuccino gedronken. Al dat toerisme …
Nostalgie en moedige ondernemers in Senegal
Jullie waren het waarschijnlijk inmiddels vergeten – wij ook bijna – maar lang geleden waren we dus aan het reizen in Afrika en schreven daar dan een blog over. We zijn alweer meer dan vier maanden in Nederland, maar met zoveel leuk bezoek, uitjes, minivakantie Zwitserland, werk (betaald, Frank) en vrijwilligerswerk (Stina) en projecten (hier in de flat en in Gambia, opstarten groente- en fruitgaarde) en andere klusjes voor onszelf en anderen, cursussen (WordPress voor Frank en Portugees voor Stina) nog geen tijd gehad – nou ja, eerlijk, niet GEMAAKT! – om de blog over de laatste periode in Senegal te …
Ons hart slaat sneller in gastvrij Senegal
We waren gebleven in St. Louis, Senegal, waar we op 23 april waren aangekomen. Het is weer gelukt, bijna 2 maanden achterlopen in de blog. 😉 De volgende dag moesten we (ja, soms moeten we ook eens wat…) naar Dakar om ons Carnet de Passage (soort paspoort voor de auto) te laten stempelen. Dat is maar iets van 250 km, dus we reden op ons gemakje om een uur of 11 weg, samen met onze reisgenoten met wie we een deel Mauritanië hebben doorkruist, Jennifer en Daniël. Onderweg nog onder een boompje geluncht, tijd genoeg… dachten we! Want het …
Mauritanië blijft verrassen: krokodillen, pizza’s en dokter in sporttenue
Onze vorige blog eindigde met de aankomst in Atar na ons woestijn-avontuur samen met Louis, waar we op camping Bab Sahara, van de Nederlander Justus, een paar dagen hebben gestaan. Een fijne camping met hangmatten en leuke zitjes, prima vertoeven daar. Atar zelf is een redelijk grote stad voor Mauritaanse begrippen met een vrij grote markt. Maar geen terras of iets te bekennen helaas. Nou ja, er waren er twee, elk met een tafeltje en twee gammele stoelen, maar heel onduidelijk of je er ook iets kon krijgen. Toch maar een poging gedaan en wat dan altijd zo grappig is, …
Mauritanië: eindeloze leegheid, weergaloze schoonheid
Op 29 maart zijn we naar de grens gereden van Mauritanië. We hadden gelezen van andere reizigers dat die grens nogal een gedoe is, maar wij vonden het allemaal nogal soepel gaan. Natuurlijk moet je van het ene hokje naar het andere en weet je nooit in welke volgorde dat moet en doe je dat dus altijd verkeerd, maar ja, dat hoort erbij. Het kostte veel meer tijd, ca. 3,5 uur, om Marokko uit te komen dan Mauritanië in te komen, ca. 1,5 uur. Alleen bij de aanvraag van het visum duurde het nogal lang, omdat de apparatuur (voor …
Feest in Marokko
Op 6 maart zijn we weer teruggevlogen naar Marrakech (na de crematie van onze lieve vriendin Pascale). Ook nu stond Beerke, net als in Malaga een paar weken daarvoor, weer braaf en ongedeerd op ons te wachten op de parking bij de luchthaven. Toen we over de parking liepen, zag ik nog een auto met de deur een beetje open. Ik helemaal verbaasd! Maar iets verderop een auto met het raam open. En vervolgens weer een auto met de kofferbak open! Kortom: hier, op de parking van de airport, dumpen mensen ook hun oude auto! Je bedenkt het niet. We …
Let it snow
Na een dikke anderhalve week weer thuis te zijn geweest, voor de derde keer, in verband met Franks vader die zijn heup had gebroken, zijn we op 17 februari terug naar Malaga gevlogen. Ons Beerke stond braaf op ons te wachten op de parking bij de luchthaven. Toch heel fijn om te zien dat Beerke er gewoon nog helemaal zo bij stond als dat we hem hadden achter gelaten. We wilden meteen naar onze vrienden die in La Linea wonen, Rick en Mirjam, rijden, maar hebben onderweg toch even een stop gemaakt in Torremolinos. Die bekende badplaats wilden we wel eens …
Le Corbusier in Frankrijk, vrienden in Spanje, pa in het ziekenhuis
Daar zijn we toch alweer! Vanuit het prachtige Tafraout in Zuid-Marokko schrijf ik onder een strakblauwe lucht met volop zon (nee, wil jullie niet jaloers maken, ha, ha) deze kortste blog van allemaal. Ook weleens leuk, een korte blog, ha, ha. Het werd dan ook een heel kort reisje… Na meer dan 2,5 maand thuis te zijn geweest i.v.m. het overlijden van mijn vader (Stina) zijn we op 31 januari weer vol goede moed vertrokken. Deze keer gekozen voor de Route du Soleil. Zo hebben we de afgelopen vier maanden Frankrijk op drie verschillende manier doorkruist: helemaal binnendoor, via de westkant …