Lenin, dokters, beelden en kruizen

Daar zijn we toch alweer!

Even in het algemeen iets.
We hebben het super naar ons zin, mochten jullie je zorgen maken. 😉
Het klinkt gek, maar het lijkt net of we nooit iets anders gedaan hebben dan reizen.
We hebben er echt voor geen centimeter aan hoeven wennen dat er geen wekker meer gaat (we zijn dan ook meestal de laatste die op de camping vertrekken) en dat je steeds maar verder toert, steeds weer een nieuw slaapplekkie opzoekt, steeds iets nieuws verkent, steeds nieuwe mensen ontmoet, onder alle omstandigheden iets eetbaars in elkaar weten te flansen (in stortregen buiten onder een klein luifeltje koken met lokale producten die soms onbekend zijn voor ons), steeds weer achter het stuur kruipt en op 3 m2 samenleeft (maar meestal oneindig veel groter, want bijna altijd buiten zitten) en op een bed van 1,20 in de hoogte slaapt.

Het is werkelijk allemaal een groot feest! Hoewel?! Nee, eerlijk is eerlijk, douchen blijft een beetje gedoe. En naar de wc gaan ’s nachts ook: uit bed klauteren, de ander moet dan wel wat opzij gaan en weer terug klauteren. Mwah. Maar….alles went. Dat dan ook weer wel. En de douches zijn wel vaak goed: warm water en een goede waterstraal. Dat wordt nog wel anders….

En wat super fijn is ook, dat je met iedereen zo goed contact kan blijven houden, vooral via de app maar ook per mail. Blijf je toch lekker bij elkaar!! Heerlijk!

Reageren op de blog per mail, via Facebook of per app zoals sommigen van jullie doen is natuurlijk ook prima, alle reacties, in welke vorm dan ook, vinden we super leuk!

Nu dan weer verder met het reisverslag.
Op 4 augustus reden we Litouwen binnen na ca. 2 weken in Noord Polen te hebben vertoefd.

We reden meteen naar Druskininkai, net over de grens, het belangrijkste kuuroord van Litouwen, waar vroeger vooral veel Russen kwamen kuren. Na economische neergang is het wellnesstoerisme weer op gang gekomen. Een mooie, beetje deftige plaats, alles heel weids en grootst opgezet. Maar dat is eigenlijk aldoor overal in de Baltische Staten. Alles heel ruim opgezet, erg veel groen, weinig mensen en door dit alles dus een erg relaxte sfeer overal. De wegen zijn overal erg goed en heel rustig. Dat vonden we in Polen trouwens ook.

Maar hier is het wel nog groener, heel veel naaldbomen. Veel houten huizen, ook erg leuk.

In Druskininkai rond gewandeld, mooi wel maar beetje saai, maar een terras! Ook geen winkels of centrum. Wel een mooi park, dat is er ook in veel plaatsen.

We hadden op de camping een leuk contact met een Oostenrijker die met een enorme truck met zijn gezin met 3 (of 4?) jochies op vakanties was in Litouwen.

De volgende dag gingen we naar het Grutas Park en daar kwamen we hem ook weer tegen. Grappig.

Het Gruto parkas is heel bizar. Een ondernemer, champignonkweker (ze zijn in Litouwen dol op paddenstoelen, er zijn 400 soorten!), heeft dat park opgezet en woont er zelf bij in een gigantische villa. Het park bestaat uit 90 beelden van Lenin en Stalin en andere Russische prominenten van weleer, welke beelden bij de heronafhankelijkheid in 1991 zijn neer-/weggehaald. Sommige beelden zijn immens groot.

Bij veel beelden is een foto geplaatst waar het beeld op staat toen het dus nog overeind stond zodat je ziet waar die stond (in welke plaats en plein bijvoorbeeld) in Litouwen. Het hele land was dus bezaaid met die beelden! Je kan je er niks meer bij voorstellen. En zo lang geleden is het niet. We hebben meer dan 2 uur door dat park gewandeld. Er waren ook nog veel ander voorwerpen uit de Sovjetperiode. Een vreselijke tijd voor de Litouwers. Nooit was je veilig en nooit wist je wie je kon vertrouwen. En veel deportaties en executies van volledig onschuldige mensen. Te triest voor woorden wat de mensen hier hebben mee gemaakt. Vaak als ik oudere mensen zie lopen, denk ik, wat hebben jullie allemaal doorstaan? Ik denk dat ik het niet wil weten…

 

De volgende dag een wandeling gemaakt in het Dzukija National Park, een prachtig, oeroud naaldbos met ook watertjes en meren. Helaas ook heel veel steekbeesten… Dus over een tochtje van 1,5 uur hebben wij een uur gedaan… Stil blijven staan kon echt niet, dan zat er meteen van alles op je.

Op de parkeerplaats kwamen we nog een leuk Nederlands stel tegen; het blijft grappig altijd, geen toerist te bekennen, behalve, jawel hoor, Nederlanders! Tijd mee staan kletsen, ze vonden ons Beerke erg mooi.

Na de wandeling naar een uitzicht punt gegaan, een gloednieuwe hoge uitkijktoren met zicht op de schitterende natuur en de samenkomst van de rivieren de Memel en de Merkys. En wie waren daar ook?! Het Oostenrijkse gezin! Dus dat was de derde ontmoeting met hen!

Op 6 augustus door gereden naar Kaunas. Moet een mooie plaats zijn, maar helaas niks van gezien, want 4 uur in een ziekenhuis door gebracht. Het was niet zo ernstig, maar ik had al meer dan 2 weken last van enorme keelpijn, vooral ’s nachts (en oren verstopt en ogen ontstoken). We waren eerst in het oude gedeelte van het ziekenhuis dat er erg verouderd uitzag en erg druk was met patiënten die aan het wachten waren. Maar ons was verteld dat we naar de eerste hulp moesten en na vele hele lange ondergrondse gangen te hebben door gelopen (en voortdurend vragen aan artsen waar we moesten zijn) kwamen we daar en dat bleek een heel nieuw gedeelte te zijn. Daar een intake bij een assistente (?) en toen door 2 artsen/specialisten onderzocht – 1 sprak heel goed Engels, de andere heel beperkt – en toen werd er uiteindelijk middels een apparaatje opeens geconstateerd dat ik maagslijmvliesontsteking had. Dat heb ik vaker gehad en ook het medicijn dat werd voorgeschreven. De keelpijn minderde al na enkele dagen.

Het was erg lang wachten steeds, ook nog bloed onderzocht (daarvan wel al na 2 uur ofzo de uitslag!), maar goed resultaat dus.

Bijzonder trouwens nog wel: toen de arts/specialist in mijn keel ging kijken, zei hij het niet goed te kunnen zien, omdat hij geen licht had, maar toen pakte hij zijn telefoon maar en gebruikte het zaklampje daar op! Ok dan. Toch niet zo goed geoutilleerd.

Ook bijzonder: in het oude gedeelte van het ziekenhuis was op de wc geen toiletpapier en geen zeep. En dat voor een ziekenhuis…

Inmiddels was het ongeveer 13:30 uur en hadden we behoorlijke trek. Over het enorme terrein van het ziekenhuis hebben we na nog een keer vragen de kantine gevonden en daar geluncht. Was wel leuk, heel authentiek natuurlijk en ook nog eens erg goedkoop, 4 Euro voor een warme lunch, we aten een soort pilav met een salade. Het was een buffet, maar iedereen om ons heen (allemaal personeel) nam de pilav, dus we hoorden er helemaal bij. Niemand keek op of om van onze aanwezigheid. Nou lijken de mensen hier, ook in Polen, sowieso nogal stoïcijns. Ik werd in Polen een keer nogal kwaad omdat ik erg onfatsoenlijk werd behandeld, maar 3 man keek me dood gemoedereerd aan en reageerde verder totaal niet. Verder echt fatsoenlijk juist. Frank werd ook een keer boos op de camping op een meisje van een jaar of 10/12 die om 22:30 uur heel wild aan het rennen was en toen tegen onze luifel aan liep (stok uit de grond, luifel neer gehaald) en zijn bier omstootte (moet je echt niet doen bij Frank, ha, ha). Frank zei kwaad tegen haar in het Engels dat ze aan haar vader maar een nieuw biertje voor hem moest vragen. En je gelooft het niet, 5 minuten later kwam ze met haar vader en het biertje! Ik was perplex en Frank zeer aangenaam verrast. Het was een hele grote camping, dus we hadden haar nooit gevonden. Ze had makkelijk naar haar ouders kunnen gaan en nooit meer iets van zich laten zien.

Hierna doorgereden naar de kust, naar een camping in Karkle, iets boven Klaipeda. We kwamen vrij laat aan en toen geen zin meer om te koken. Een stukje wandelen verderop vonden we een erg leuk restaurant, daar prima gegeten voor 22 Euro met ons 2, incl. drankjes. Kan je nog eens voor uit eten gaan. Maar toch niet te vaak, anders wordt het een kort reisje. 😉

De volgende dag naar Klaipeda gegaan, een mooie kustplaats met een leuk oud centrum met vakwerkhuizen en geplaveide steegjes. Ook een hippe plaats. En het heeft een hele grote beeldentuin. Ze zijn hier dol op beelden! Erg leuk.

          

Daarna naar Plunge gereden en daar het prachtige Oginski landgoed bezocht, een van de meest weelderige van Litouwen. Nog gewandeld in de enorme tuin en naar de Dondereik met monumentenstatus gezocht, maar niet gevonden. Later zagen we een kaartje waarop die stond aangegeven. Maar toen hadden we geen zin meer in dondereiken, we wilden naar de camping.

 

De volgende dag naar Orvydas Tuin gegaan, het werk van de plaatselijke mysticus Vilius Orvydas die maar 40 jaar is geworden maar in zijn korte leven immens veel religieuze beelden heeft gemaakt die in de ’tuin’ te zien zijn. Hij zag in zowel stenen als boomstronken beelden die hij er vervolgens van maakte. Er is geen vast pad, de bedoeling is je eigen pad te vinden en ook je eigen beeld te vormen van alle sculpturen. Het is werkelijk iets heel bijzonders! Veel keien die op het eerste oog gewoon een kei lijken, blijken toch bewerkt te zijn. Maar er is ook veel echt beeldhouwwerk, ook veel kruizen. We liepen daar alleen met nog een Duits gezin, maar die zagen we nauwelijks omdat het heel groot is.

De tuin gaf een serene rust. Ook als je niet gelovig bent, doet het echt iets met je. Het is iets wonderlijks! Voor ons een hoogtepunt van onze reis in Litouwen.

 

 

Daarna doorgereden naar een camping in Kurtuvenai. Niet helemaal in de richting, maar we zoeken altijd naarstig naar een camping die niet aan de weg ligt en dat zijn er niet zo veel. Deze lag een eindje van de weg af, heerlijk rustig. Een kleine camping, op het eerste oog erg prettig, totdat er een groep van ca. 15 mensen, lokalen, kwam barbecueën. Weg rust! Gggrgghh! Op campings zijn hier vaak barbecues aanwezig. Op zich leuk natuurlijk. ’s Avonds door het plaatsje gewandeld, erg leuk plaatsje met oude gebouwen. Het was grappig, Frank zei precies wat ik dacht: het deed hem denken aan Livingstonia, een plaatsje in Malawi. Ook een fraai, historisch plaatsje met een hele relaxte sfeer.

 

De volgende dag weer al een heel bijzonder bezoek: de Kruizenheuvel, een stukje ten noorden van Siauliai.

Op een terp midden op het platteland staan duizenden kruizen, je weet niet wat je ziet, zo veel! Ook religieuze sculpturen, van over de hele wereld. Het is een symbool van het belang van het katholicisme in Litouwen, vooral ook bedoeld als protest tegen de – atheïstische! – Sovjets, die tot twee keer toe de kruizen hebben weg gehaald, maar de kruizen bleven komen en toen hebben ze de heuvel toch maar met rust gelaten. Er worden nog steeds kruizen bij gezet. Paus Johannes Paulus II heeft de heuvel in 1993 bezocht en er staat op een aparte plek een enorm groot kruis dat aan dit bezoek herinnert.

 

Na dit bezoek door gereden naar Letland, naar Riga, waar we op 10 augustus aan kwam. Daarover in de volgende blog meer!

Want het is nogal een bereklus zeg, zo’n blog maken! Je wordt er moe van ha, ha.

Inmiddels zijn we in het zonnige Bialowieza en gaan we vanmiddag met een (verplichte) gids een wandeling maken in het laatst overgebleven oerbos van Europa.

 

 

Comments

  1. Anneke says:

    Dat klinkt allemaal weer zeer aantrekkelijk, behalve natuurlijk het ziekenhuis bezoek.
    Wij hadden de Baltische staten al op ons lijstje staan, na de verhalen van Henk en Hanneke, maar nu nog meer en weer actueel.
    Toch is zo’n ziekenhuisbezoek ook wel erg aanvullend op de couleur locale!
    Het is weer leuk om al lezend met jullie mee op reis te kunnen! Fijne wandeling in het oerbos, nu is het er nog (een beetje)

    1. Stina says:

      Super leuk, je snelle reactie steeds! Echt ook bestemmingen voor jullie! Zeker ook vanwege dat kunstzinnige en al die beeldentuinen.
      Xxx

  2. Hans en Gerda says:

    Hoi Stina en Frank,
    Wat leuk om op de hoogte te blijven en zo jullie reis mee te maken. Hopelijk hoeven jullie niet meer naar een ziekenhuis. Is de keelpijn helemaal over?
    Zien uit naar de volgende editie!

    Liefs, Gerda en Hans

    1. Stina says:

      Leuk, jullie reactie! Ja, keelpijn eindelijk over.
      Lieve groetjes uit Liptovsky, Slowakije (in het prachtige Tartra gebergte)

  3. Joh, ’s nachts uit de daktent klimmen? Hebben jullie geen bedpo meegenomen? Is toch wel zo gemakkelijk! (Hebben wij 5 jaar lang in geplast haha). Geniet van jullie avonturen! Ik ben benieuwd wanneer we jullie in Kenia kunnen verwachten 😉 😛 Lieve groetjes van Andrea, Jeroen en Stella!

    1. Stina says:

      Ha, ha, geen bedpo nee! Weet dat jullie die hadden, maar dat lijkt ons juist een kunst, want waar laat je dat ding?! En zou als de dood zijn dat die omvalt…Wij hebben een puti potti (of zoiets). We hopen jullie zeker t.z.t. in Kenia (of elders!) te zien! Liefs voor jullie drietjes!

  4. Harrie says:

    Ocharm meiske: “Daddy I was running and it was getting dark. I stumbled over a rope in the field. At the end of the rope there was roof and a hughe Toyota. Under that roof an angry man with a beard and a beer that fell down. He shouted and screamed for a new beer. Please help me I am so afraid. Shall we bring him your last bottle? The one you yesterday have saved for tonight.”

    1. Stina says:

      Ha, ha, Harrie, ja, zo zie ik het ook voor me. Zij het dan dat het meiske geen Engels maar Pools sprak 😏 (hoewel ze wel ‘sorry’ zei, super knap!) en het voor een Pool wel erg onwaarschijnlijk is dat hij nog een biertje over had van de vorige dag. 😜

  5. Rian says:

    Zo, ik heb weer een stukje in Litouwen mee gereisd waarvoor weer dank 👍🏼
    Die berg van kruizen heb ik volgens mij ook eens gezien bij de serie van Floortje Dessing maar het kan natuurlijk zijn dat ze die op meerder plaatsen hebben? Erg indrukwekkend allemaal.
    Wel balen dat je naar het ziekenhuis moest maar ook wel heel fijn dat ze de oorzaak hebben gevonden en niet geheel onbelangrijk, dat er medicijnen voor zijn! Gelukkig gaat het weer wat beter en kunnen jullie weer verder trekken en ons weer meenemen op jullie reis. Ik kijk al weer uit naar de volgende, fijn dat ze elkaar zo snel opvolgen! Dus ik hoop dat jullie nog heel lang goed bereik hebben! 👍🏼
    Goeie reis weer verder!

    1. Stina says:

      Dank je Rian! Erg leuk, je enthousiaste reactie! Grappig dat Floortje daar ook is geweest. Volgens mij bestaat er echt maar 1 plek met zoveel (200.000!) kruizen bij elkaar.

  6. Henk en Hanneke says:

    Het was weer erg leuk om te lezen en, uiteraard, weer veel herkenning. Behalve dan het ziekenhuis avontuur gelukkig! Wel grappig om te lezen dat er nu toch blijkbaar (wat) meer toeristen komen.

    De heuvel met kruizen heeft ook op ons indruk gemaakt, wetende dat de Sovjets tot twee keer toe alles hebben weggehaald. Over stil protest gesproken!

    Leuk dat jullie nu in Bialowieza zijn, daar waren wij ook, maar wel een paar jaar vóór onze reis door de Baltische Staten. In een tijd dat je er nog zonder verplichte gids doorheen kon lopen! Schitterend gebied en te triest voor woorden hoe de Poolse regering omgaat met dit oerbos!

    We kijken uit naar jullie ervaringen in Riga!

    Groetjes, H&H

    1. Geert Eisma says:

      Geweldige verhalen: jullie hebben beslist talent!
      Boeiend om kennis te maken met de ‘couleur locale’ van deze gebieden, die zo lang te lijden hebben gehad onder de Sowjets. Mensen halen op het laatst hun schouders maar op, waarschijnlijk om vooral geen aanstoot te geven. Gelukkig kunnen ze nu weer wat meer hun eigen weg kiezen! Veel succes, een fijne voortzetting van de reis en ik blijf jullie graag volgen!
      Hartelijke groeten, Geert.

  7. Jan van Doorn says:

    Een goede tijdsbesteding : blogs lezen en zo vanuit je stoel Europa rondreizen. Leuke, soms komische, verhalen. Jullie beleven elke dag wel iets onverwachts, denk ik. Ga zo door, ik reis graag mee !

    1. Stina says:

      Super leuk Jan, je reactie! Heel fijn dat je zo geniet van onze belevenissen!

  8. pascale says:

    lieve schatten,

    wat leuk om zo “mee te reizen”, en wat zijn jullie actief (ook weleens een rustdagje?😉).
    Uit alles blijkt dat jullie voor meer dan 100% aan het genieten zijn, cultuur en natuur opsnuiven en mooie mensen ontmoeten…wat wil een mens nog meer? Voor nu veel plezier met de volgende bestemmingen, we lezen het vanzelf weer.

    dikke 💋Pascale xxxx

  9. Trudy says:

    Een wat late reactie van onze kant; we waren namelijk zelf onderweg in Frankrijk. Inmiddels weten we van de pech met Beer maar ik reageer toch nog even op dit blog. We vinden het heel leuk om jullie belevenissen in Polen en in de Baltische Staten te lezen. We doorkruisen dat gebied volgend jaar en proberen dan zeker een aantal van de door jullie genoemde plaatsen te zien. Vooral die berg met kruizen vind ik heel indrukwekkend. En een wandeling door een oerbos spreekt ook ons aan. Het is duidelijk dat jullie er van genieten.

    1. Barry Bogerd says:

      Natuurlijk volgen we jullie via onze mobieltjes! Zo leuk(behalve medische klachten) te lezen en zien hoe jullie fahren.
      Maar een grootvraagteken afgelopen zaterdag bij het vernemen van jullie thuisreis. Heel naar dat Beer naar de dokter moet! We wensen hem spoedig herstel toe en jullie een snel vervolg van de grote droom. We hopen het te lezen en zien.
      Barry&Jacques

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.